Rüyalar - XVI

(21 Mart 2020 Cumartesi - Esk.)

Lisede bir sorun olmuş. Dersler askıya alınıyor. Muhtemelen okulun yetersiz geldiğini anlayıp öğrenciler okulu bırakmaya karar vermişler. Ama daha iyi bir teknik de yok. Ne yapacağımızı bilmiyoruz. Annem geliyor ve ben size homeschooling yapayım diyor özgüvenle. Akşamına evdeyiz. Bornova'da zemin katta oturduğumuz evi andırıyor burası. Arkadaşlarım ise sanki ilköğretimdeki çocukluk arkadaşlarım gibiler. Onlar lise yaşlarında olmasına rağmen ben şu anda olduğum yaştayım. Annemin dersi için muhteşem hazırlık yaptığını zannediyorum. Fakat derse geç kalıyor. Bende bir utanç başlıyor.

Annem derse geç kaldığı için bir koşuşturma içinde, arka tarafa geçip giyinmeye geliyor. Bu arada iki arkadaşım da orada. Kimseyi önemsemeden önümüzde soyunup üstünü değiştiriyor. Bizi sallamamasından ve önümüzde çıplak kalmasından epey öfkelenmiş, çaresiz hissetmiş ve derste başımıza geleceklere dair bir önsezi edinmiştim bile. 

Annem derste "nasıl başarılı olacağımızı" anlatan uzunca bir nutka girişiyor. Konuşurken kendini kaybediyor. (Dersin belirli bir konusu yok, sınava hazırlık için her şeyi kapsıyor). Yerin dibine geçiyorum, çünkü artık yeni nesil bir eğitim sistemi olduğunu biliyorum. Annemin de bunu uygulayacağını zannetmiştim, meğer bu konuda bir şey bilmiyormuş. Kendi zamanında okulda ne öğrendiyse elinde bu var. Daha fazlası yok. Bu durumu görmek bende büyük hayal kırıklığı yaratıyor. "Başarılı olacaksınız!" diye uzunca süren nutkun sonunda derse ara vermesini istiyorum. Niyetim araya çıkıp annemi azarlamak. Çünkü öfkeliyim. Herkes yemeğe bir yerlere gidiyor, ben hızlıca güya o sokağın diğer ucunda yine zemin kat eski bir evde yaşayan annemin yanına gidiyorum. Kapıyı çalıyorum. İçeride olduğunu biliyorum. Kalkıp kapıya kadar geldiğini, sonra kapının ardında benim olduğumu anlayınca tekrar içeriye gittiğini duyuyorum. Kapıyı bana açmıyor. Öfkem devam ediyor. 

Madem köşede yemek yiyebileceğim bir yer vardı, oraya gidip yemek yiyeyim diyorum (Monk'ta çalıştığım günlerde köşedeki esnaf lokantasının neredeyse aynısı bu). Henüz yemek servisi başlamamış. Diğer seçenek arkadaşlarımın da gittiği yer. Onların yanına gideceğim mecbur. Dönerken yolda S. hocayı görüyorum (gelirken de görmüştüm). Yanında ders verdiği küçük çocuklar var. Tiyatro ve drama dersi veriyor onlara. Bir şaka yapıyorlar, onlarla beraber gülüyorum.

Arkadaşlarım büyük bir yemek salonuna oturmuşlar, yanlarına varıyorum. Yaşadığımız dersle ilgili olumsuz konuşacaklar diye tedirginim. Bu yemekhaneye geliş sürecinde öfkenin yanında bir anlayış da gelişiyor. Aslında annemin de muazzam bir hayal kırıklığına uğradığını anlıyorum. Belki de kapıyı bana açmama sebebi bu. İyi niyetiyle, ya da zorunluluk hissiyle elindekini paylaşmak istemişti aslında. Fakat paylaştığı şey geçerliliğini yitirmiş.

- Bu uzun rüyanın çok önemli olduğunu düşünüyorum. Psikanalitik açıklamalara girişip anne motifini ve diğer sembolleri uzun uzadıya anlatmak istemiyorum şu anda, kaldı ki haddim de değil, yeterli bilgim de yok. Fakat nicedir bilgi düzeyinde bildiğim bir gerçekliğin artık bilinç dışı, duygular ve hatta bedende çözülmeye başladığının bir göstergesi olarak yoruyorum bu rüyayı. Ebeveynlerimden bana aktarılan kimi şartlanmalar öyle boğucu ve hayatımı arzu ettiğim gibi yaşamanın önüne geçiyordu ki, bir süredir uğraştığım her şey bunların analizine, anlayışına, idrakine, kabulüne ve dönüşümüne yönelikti. Şimdi bu rüya önemli bir farkındalığı 'içeriden' sunuyor bana. Artık aradaki bilinç dışı görünmez bağ eskisi kadar güçlü değil. Annemle temsil edilen tüm (ya da önemli bir kısım) bilinç dışı içerikle bağım daha zayıf ve onları benden ayrı bir varlık olarak görebiliyor, neyi yaptıklarını ve neden yaptıklarını teslim ediyor, hatta şefkat gösterebiliyorum. Bunu söylerken kendimle gurur duyduğumu saklamayacağım; bu benim için devrim niteliğinde bir gelişim. Çok şükür.

- Önceki rüyalarla birlikte ele alındığında gelişimin seyri çok daha net görünüyor diye düşünüyorum.

- Olayın lise yıllarıyla ilişkili olup hayatımın başka bir döneminden çıkmamış olması da iyi bir ipucu ve benim çalışmalarımı doğru yolda ilerlettiğimi de gösteriyor olabilir.

...

Aynı gün ikinci bir rüya. Hem de Star Wars dünyasından:)

Ewan McGregor (yani Obi-wan) ile Anakin'in büyük halinin peşine düşmüşüz. Şehirde bir apartmana kadar iz sürüyoruz. Sonunda üst katta bir mücadele oluyor ve en son Obi-wan force pull yaparak çatıyı Anakin'in üzerine yıkıyor. Kendimi küçük Anakin ile beraber buluyorum. Meğer mücadele edip aradığımız Anakin, bu küçük olanın babasıymış. "Babamın ışın kılıcını almalıyım." diyor. Obi-wan gemisine dönerken 10 dakika zaman vermesini istiyorum. Küçük Anakin ile apartmanın son katına çıkıyoruz. Çok üzgün durumda. Onu kucaklıyorum, sarılıyorum ve "Merak etme" diyorum, "her şey yolunda." Kılıcı bulamamaktan korkuyor. Ama odaya girer girmez buluyoruz. Mor bir ışın kılıcı bu. Eline alıp çalıştırdığında ışın kılıcı sadece yarı boyuna kadar açılıyor. Anakin yine üzgün, "Tamir ettirmek zorunda kaldık," diyor. "Olsun" diyorum. "En azından bulduk, tamir ettirebiliriz."

- Bu rüyanın bende yarattığı heyecanı nasıl anlatabilirim acaba bilmiyorum. O kadar sevmeme rağmen sanırım ilk defa bir Star Wars evreni rüyası görüyorum. Dahası az önce yukarıdaki anne motifli rüyadan sonra baba motifine geçmek, her iki rüyanın da oldukça olumlu sonlanmış olması muhteşem. Rüyadaki sembollerin çok karmaşık olmadığını düşünüyorum, bu nedenle yorumlamayacağım. Baba motifi ise, henüz açıklamaya girişmek konusunda temkinli olduğum bir alan. Zamanı gelecek.

Mor ışın kılıcı Star Wars evreninde sadece tek bir kişide bulunuyordu. Bunun sebebi de rolü oynayan Samuel L. Jackson'ın kendisine rol teklif edilince böyle bir istisna istemiş olması. Sembolik olarak hem mor renk üzerinden, hem de bilge bir karaktere has özel bir nesne olması üzerinden yorumluyorum bunu.

(22 Mart 2020 Pazar - Esk.)

Kuvvetli ve ağır bir atmosfer. Annem ölmüş. Zannettiğimden daha fazla üzülüyorum. Ağabeyim çok daha fazla üzülmüş. Muhtemelen o ilgilenemeyecek durumda olduğu için cenaze süreçlerini nasıl halledebileceğimi düşünüyorum.

Önceki rüyalardan sonra açıkçası şaşırtmayan bir rüya. Açık.